"hoy loser, halika nga dito." isang husky voice ang nagmula sa likuran habang naglalakad si Edward Anderson patungo sa kanyang college class. agad na nawala sa hangin ang mood niya sa umaga.
Tumango si Edward at tumingin sa direksyon ng isang boses. Bumuntong hininga siya at lumapit sa boses.
Ang lalaking nasa harapan niya ay si James Cruz na isa sa pinakamayamang negosyante ng lungsod, ang anak ni Mark Cruz. Siya ang pinaka mayabang na karakter sa kolehiyo at kaklase ni Edward.
" You useless piece of trash, Ibabalik mo sana ang pera ko ngayon. Tinatakbuhan mo lang ba ako tinakasan?" pasigaw na tanong ni James.
"Hindi..." Hindi na nakapagsalita pa si Edward. Nang makita ang lima o anim na pinaka-maimpluwensyang lalaki sa kolehiyo sa kanyang harapan, hindi niya kayang magsalita ng marami.
Bilang isang napakahirap na background, si Edward ay nagtrabaho nang husto sa pamamagitan ng paggawa ng mga part time na trabaho at night shift. Nakuha niya ang pagpasok sa isang kilalang Universidad para sa pag-aaral sa pamamahala nang mag-isa. Ngunit sa isang napakatandang lola bilang ang kanyang nag-iisang pamilya at mataas na halaga ng mga bayarin sa kolehiyo ng isang kilalang University, palagi siyang kinakapos sa pera. Pagkatapos magbayad ng mga bayarin para sa 1st and 2nd semesters, ngayon ay wala na siyang ipon sa kanyang bulsa.
Noong nakaraang linggo nang magkasakit ang lola ni Edward, wala siyang pera pambili ng mga niresetang gamot para sa kanyang lola.Bilang isang mahirap na nagsusuot ng mga lumang damit sa naturang kolehiyo, halatang wala siyang kaibigan. Sa kabila ng walang gustong makipagkaibigan, palagi niyang sinisikap na tulungan ang lahat sa akademya dahil siya ay masipag at matalino sa pag-aaral. ngunit dahil sa kanyang kahirapan ang mga mayayamang estudyanteng ito ay lumayo sa kanya pagdating sa pakikipagkaibigan.
Kaya, pagkatapos na tanggihan dahil sa pagkuha ng pera mula sa 3-4 na mga kaklase ay may nagpayo sa kanya na pumunta sa pinakamayamang batang lalaki sa kolehiyo na si James. "Tiyak na tutulungan ka niya dahil hindi niya binigo ang sinuman." Napabuntong-hininga si Edward at naisip " Karamihan sa mga lalaki at babae mula sa klase na ito ay gumagastos ng 500-600 pesos bawat araw para lang sa kasiyahan ngunit hindi man lang siya maabot ng 300 para sa gamot ng kanyang lola?"
Pinuntahan ni Edward si James bilang huling pag-asa at nang makita niyang nagbigay kaagad si James ng 300 pesos mula sa kanyang bulsa, tuwang-tuwa siya.
"Ibabalik ko ang pera next week".... nakangiting sabi ni Edward..
" Syempre kailangan... pero kailangan mong ibalik ang 600 pesos sa susunod na linggo".. sabi ni James sa malamig na boses..
Natigilan si Edward.. paano niya maibabalik ang dobleng halaga sa loob ng isang linggo... wala siyang ibang pagpipilian kundi ang tumango. Naaawa siya sa sarili at tumulo ang luha sa gilid ng mata niya. Wala akong ginawang mali sa buhay ko at laging tumutulong sa lahat. saka bakit kailangan kong magdusa ng husto?? isip niya habang naglalakad palayo.
1 week later.....
Ngayon ang araw na dapat ibalik ni Edward kay James ang 600 pesos. Dahil hindi niya maiayos ang pera, natakot siya.
"Poor Bas***d", Kung hindi ka makabayad nang 600 pesos, paano ka tatayo at mag-aaral sa amin? Lahat tayo ay may mataas na katayuan sa lipunan. How do you dare to even talk with us then?" Desidido si James na insultuhin si Edward sa harap ng buong koleheyo.
" I know these kinds of poor boys. They just want to become friends with James & take advantage of him." sabi ng isa sa mga kaibigan ni James.
" look at his clothes. He wears 2 pairs for a whole month. Pakiramdam ko ay nag disguised akong tumingin sa kanya." sabi ng isa habang pilipit ang bibig.
" I want my money right now. Kung hindi mo maibigay, sisiguraduhin kong hindi mo matatapos ang degree mo sa kolehiyong ito." galit na galit na sabi ni James.
" Please don't do anything. I will pay your money by evening for sure." Pakiusap ni Edward sa nanginginig na boses. Alam niya kung ano ang kaya ni James at lahat ng kanyang hinaharap ay nakasalalay sa antas na ito. Masisira na ang pangarap niyang kumita at magbayad ng mga bayarin sa ospital para sa operasyon para gumaling ang cancer ni lola.
" Let him give till evening's time dear. Naawa ako sa kanya". Nagmula sa gilid ang magandang boses. Ito ay ang kapatid na babae ni James, si Jade Cruz na nakatayo sa tabi ng kanyang Mercedes Benz na kotse at nakikinig sa kanila hanggang ngayon dumating at sinabi.
Si Jade Cruz ay isa sa pinakamagagandang babae sa kolehiyo at nasa kanyang huling taon. Siya ay matangkad, may mahahabang balingkinitang mga binti at napakagandang pigura na maaaring nakakamatay. Madaming lalalki ang tumitingin sa kanya but nobody has dared to even talk to her as she was Mark Cruz daughter who can make anyone disappear & also she was also very arrogant who humiliated everyone because she was very rich.
Napatingin si Edward kay Jade. Nagkaroon siya ng crush mula nang makita niya ito sa unang araw ng kanyang kolehiyo ngunit hindi niya ito pinansin dahil gusto niyang mag-concentrate sa kanyang pag-aaral. Ngunit sa tuwing magkakaroon siya ng pagkakataon, lagi niyang tinititigan & pinupuno ang mukha nito sa kanyang isipan upang i-enjoy ang magandang mukha nito.
Gayunpaman….. Isang Slaaapppp...
Biglang isang sampal ang itinanim sa pisngi ni Edward ...."how dare you stare at me? You can't even afford to see at my heels."
"Ikaw bastard..Ngayon kailangan mong magbayad ng 1000 pesos hanggang gabi dahil nasaktan mo ang kapatid ko. Mayroon kang hanggang gabi kung hindi ay aalis ka sa kolehiyong ito." Sabi ni James sa mapagpasyang tono.
Labis na nag-aalala si Edward. Siya ay pinahiya muna at pagkatapos ay hiniling na magbayad ng higit sa tatlong beses sa orihinal na halaga. Paano niya mababayaran ang halagang ito? Ang Isang libo ay hindi isang malaking halaga para sa ibang mga lalaki, ngunit para kay Edward na hindi man lang makakuha ng 10 pesos na ice cream sa pagkabata dahil mayroon lamang siyang lola na walang pera sa kanya, ito ay isang malaking halaga.
Lumabas si Edward ng gate ng kolehiyo nang mabigat ang mga paa. Hindi niya kayang pumasok sa klase ngayon dahil kailangan niyang mag-ayos ng maraming pera sa kalahating araw. Sa wakas ay binalak niyang pumunta sa isang tindahan ng pizza na malapit sa kung saan siya nagtrabaho ng part time bilang isang waiter. Nais niyang humiram ng maaga kung ang amo ay handang magbigay.
Pumasok si Edward sa shop at dumiretso sa opisina ng manager. Mr.Steward, The manager just came out of his office & saw Edward.
"Bakit ang aga mo para sa trabaho?" tanong niya.
"I....need payment in advance." nag-aalangan na sagot ni Edward.
"What?? You fu***g moron, how dare you ask for money in advance? Part timer ka lang dito. Hindi kita bibigyan ng kahit isang sentimo." Mayabang na sabi ni Mr.Steward sa malakas na ingay.
"I haven't ever asked to pay advance before.im asking now as it is urgent sir." Magalang na sabi ni Michael.
"You poor guys disgusted me. just get out & come for work on time. you people never want to do any work & just look for money." Sagot ni Mr.steward sa malamig na boses.
Nagagalit si Edward dahil palagi siyang nagtatrabaho at nababawasan ng suweldo at hindi umimik. Ngunit kahit papaano ay nanatili siyang kalmado at sinabing..."Pero Sir..."
Gayunpaman... isang sampal!!!
"How dare you argue with me? This is my brother in law's pizza franchise & I'm fired you right now. Get lost & never show me your face again." Galit na sabi ni Mr.steward
"Wala kang karapatang saktan ako ng ganito sir." Galit din ngayon si Edward.
"Ganun ba? Security!!Ipakita sa kanya kung ano ang kaya kong gawin..." Malakas na sigaw ni Mr.stewatd.
Dumating ang 2 matataas na security guard at isa sa kanila ang tumama sa kanyang mukha at dibdib at itinapon siya sa kalsada.
Nakaramdam ng pagkadismaya si Edward. Parang sira na lahat ng future niya. Hindi siya maaaring pumunta sa kahit na sino dahil walang sinuman sa lungsod na ito ang makakapagbigay sa kanya ng pera.. nakaramdam ng pagkalumbay sa kanyang kalagayan at pag-iisip ng pagpapakamatay, naglakad siya patungo sa kanyang tahanan.
gayunpaman, may magbabago....
