Summer Vacation never seems so boring this time. Sa wakas kasi ay pinayagan na ako nila mama na makauwi ng Pinas nang ako lang mag isa.

　　"Be safe and update me everytime, Avia, okay?" Napatango nalang ako. Alam ko namang ayaw nila talaga akong nasa Pinas dahil matindi ang galit ni mama sa mga kapamilya namin doon. Pero, hindi naman ako doon tutuloy. Kaya, napapayag ko si mama.

　　Buong biyahe, wala akong ginawa kundi ang manood ng movie o di kaya ay matulog. Tuwing magseserve lang ng pagkain ako nagigising. I removed my headphones when the plane is preparing for its landing.

　　Atlast, I can travel with my own. Buti nalang talaga narecieve ni mama yung bonus niya, kaya medyo nauto ko siya.

　　"Ladies and Gentlemen we have just landed at Ninoy Aquino International Airport,SLZ Airlines welcomes you to Manila. On behalf of your flight crew headed by Captain Salazar with First officer Fernandez and the rest of the team, we thank you for choosing SLZ Airlines as your Airlines." Anunsyo ng F.A.

　　Akala ko tapos na ang anunsyo nila pero nagulat ako ng magsalita pa ang kapitan ng eroplano. "Ladies and Gentlemen, this is your captain speaking. I would just like to welcome my missing in action bestfriend, Leetiana. Lia, welcome to your home."

　　Para akong tangang naka buka ang bibig sa gulat. Si Timber ba yun? Of course! He is! Siya lang naman ang kaibigan kong Piloto. But, how dare he introduce and welcome me in front of many people?! That man!

　　Nang papalabas na ako ay hinarang ako ng isang F.A. na sa tingin ko ay nasa mid 20's palang. "Good morning, Ms. Hernandez, Captain Salazar wants you to stay for a moment." I awkwardly smile. Ano na naman kayang pakulo nitong Timber na 'to?

　　"Sure."

　　"You may sit here, Ma'am. Do you want drinks? "

　　"Uhm, no need. " the F.A. leave me. While waiting for my 'dearest' friend, please note the sarcasm, I texted mom that I already arrived at the Philippines.

　　And as usual, mom replied me with her reminders. Puro oo nalang ang sinagot ko. Baka kasi humaba na naman ang usapan namin.

　　"Lia! My beautiful and MIA friend! How are you?"

　　Napalingon ako sa lalaking nakatayo sa gilid ko. He's wearing a pilot uniform. With his aviators on his eyes. Dang! Si Timber ba 'to? I mean, he's handsome when we're on highschool but he's more than handsome now.

　　"Yawa ka, alam mo yun?" Inis na ani ko sa kanya ng marealize kong nakatanga lang ako sa kanya.

　　"Uhm, kinda? " he chuckled and sat beside me.

　　"Wanna go for a breakfast?" He asked me.

　　"Kakakain ko lang, Salazar. "

　　"Then, how about a coffee? I know you love coffee so don't you dare decline, Hernandez." Napailing nalang ako. He really knows me. Well, sabay kaming lumaki, anong magagawa ko?

　　"Wala ka nang flight na kasunod?" I asked. While we're walking in the airport.

　　"Have you already forgot that my brother owns this airline? So, yeah, I can do whatever I want. Besides, I already contacted him and said that I need a vacation leave for three months because you're here!" Halata ang saya sa mukha niya.

　　"You did that?! Baliw ka ba? Hindi naman ako lumpo o baldado para magleave ka para sakin."

　　"Yeah, but you're my MIA and beautiful friend, we need to cope up. You know, go to a bar have some fun etc. "

　　"Ewan ko sayo."

　　Akala ko magtataxi lang kami papunta sa BGC pero, nagulat ako ng pinsakay niya ako sa isang kulay puting Chevrolet Corvette. Dang! I didn't realized that he's this frraking rich!

　　"Yabang!" Asar ko sakanya nang makasakay kami sa loob.

　　"Ano ka ba, Lia? Ako lang 'to! Yung kaibigan mong habulin ng chix!" Ang hangin talaga.

　　"Patugtog ka." Ani ko.

　　"You'll gonna punch me when you heard this song. " he said with a smirk in his face.

　　Na-excite tuloy ako na ewan habang hinihintay na magplay yung kanta. Pagkarinig ko palang ng first line, binato ko na agad siya ng plastic bottle na nakuha ko dito sa kotse niya.

　　"Utak mo sira, alam mo yun?!" Inis kong ani sa kanya.

　　"Oh? Bakit?!" Natatawa niyang tanong. "Diba naka move on kana kay Wren? Bakit galit ka? Bakit parang kasalanan ko pa?" Napaismid nalang ako sa kaartehan niya. Hayop talaga.

　　Pagkapark niya sa harap ng Starbucks,  bumaba kaagad ako. Naiinis ako sa kanya, siraulo siya. Patugtugin ba naman daw yung kantang kinanta ko sa ex-crush ko nung highschool?! Loko.

　　"One Iced Caffè Mocha and One Cappuccino. He'll pay." Tinuro ko si Timber na kakapasok lang. Naupo kaagad ako sa bakanteng lamesa sa tabi ng glasswall. Bahala siyang magbayad diyan.

　　"You're really mad?" He's laughing his ass out. Baliw.

　　"Hala hindi! MADonna lang." I emphasized the mad and add the 'onna' para mabuo ko yung pangalan ng ex niyang hilaw.

　　"Yeah, you're mad. " napangiti ako ng makita kong nagbago ang mood niya. Apektado parin ang gago.

　　"Oh? Bakit nalungkot ka? Diba, naka move on kana kay—"

　　"You're ex is here." Putol niya sa sasabihin ko.

　　Agad kong hinanap ang sinasabi niya. Pero, wala naman akong nahanap kahit anino ng loko kong ex-crush na feeling pogi.

　　"Wal—" his finger touch my cheeks, napangiti kaming dalawa.

　　"Achuchu! Style mo, Salazar, outdated." Asar ko.

　　"What?! You don't like it? Dati gusto mong ginaganun kita. You've change." Aniya na parang nalungkot pa.

　　"Hala siya! Ang arte! " Natatawa akong umirap sa kanya.

　　"Three months ka lang ba dito?"

　　"Yeah, I need to prepare for the law school. Why? Miss me?"

　　"Nah, I just want you to introduce to a friend of mine. Don't worry, h—"

　　"Pass. I don't want relationship, Salazar. You know that."

　　"I know, I know! But, you're not getting younger. Paano kung mapunta ka sa loko loko?"

　　"Whatever. Just join me tomorrow. "

　　"Where? "

　　"Bataan, i booked on a resort there for two people. "

　　"Two people, huh? Naghihintay ka ata sa pagbabalik ni W—"

　　"Oo, naghihintay ako. Naghihintay akong mabulunan ka."

　　I just said that, but yeah, he's right. I'm waiting for someone. Kahit nga ako nagulat nang magbook ako ng malaking suite. But, sayang kung di ko gagamitin. So, I'll go there, even without him.

　　■ ■ ■ ■

　　^_^

　　©️